Opis
Jezuici na ziemie Polski przybyli na zaproszenie kard. Stanisława Hozjusza 1 listopada 1564 roku. Przez te lata zrośli się na dobre i na złe z Rzecząpospolitą. Zgodnie z dewizą zakonu starali się czynić wszystko na większą chwałę Boga i dla zbawienia dusz (Ad Maiorem Dei Gloriam et salutem animarum). Działali w służbie Kościoła katolickiego i na pożytek Ojczyzny. Wraz z mieszkańcami Rzeczypospolitej przeżywali dni chwały i upokorzenia, dzielili ich sukcesy i tryumfy oraz porażki i klęski. Starali się dać swoją cegiełkę w budowę gmachu wspólnoty państwowej pojmowanej jako dobro wspólne (bonum commune). Nie sposób pisać o dziejach Rzeczypospolitej bez przynajmniej wspomnienia jezuitów, którzy budzą podziw i uznanie dla swoich dokonań oraz wywołują – u niektórych osób i zwłaszcza w przeszłości – krytykę, nigdy jednak nie pozostawiają obojętnym.
Autorzy monografii pokazują dokonania i osiągnięcia jezuitów na przestrzeni ponad 550 lat ich aktywności na ziemiach Rzeczypospolitej sine ira et studio. Publikacja Instytutu De Republica wpisuje się w obchody ogłoszonego przez Ojca Generała, Arturo Sosa SJ Roku Ignacjańskiego (celebrowanego na świecie od 20 maja 2021 do 31 lipca 2022 pod hasłem: „To see all things new in Christ” – W Chrystusie ujrzeć wszystko na nowo), który upamiętnia nawrócenie założyciela Towarzystwa Jezusowego – św. Ignacego Loyoli (1491–1556).
